…در پايان بحث پيرامون اين دوره اشاره‌اي هم به آشنايي با مرحوم بهشتي كه در سال 1333 رخ داد مي‌كنم. ما در آن سال‌ها با مرحوم مطهري مرتبط بوديم و من اخبار و تحولات و اقدامات نهضت مقاومت را براي ايشان مي‌گفتم. يك روز من به آقاي مطهري گفتم كه اين نهضت مقاومت احتياج به پشتيباني و گسترش دارد. و خوب است كه شما و ساير روحانيوني كه مي‌شناسيد مقداري به ما كمك كنيد.

آقاي مطهري در پاسخ من گفت: چنان كه مي‌دانيد من اهل سياست نيستم ولي يك روحاني را كه استعداد اين امور را دارد و فرد بسيار خوبي است به شما معرفي مي‌كنم. فرد موردنظرِ مرحوم مطهري، آقاي بهشتي بود (كه در آن موقع هنوز دكتر نبود). قراري با آقاي بهشتي گذاشتم تا ايشان را در مسجد سپهسالار ببينم. آن زمان آقاي بهشتي خيلي جوان بود. در مسجد سپهسالار ايشان را ملاقات كردم و درباره حمايت از نهضت مقاومت و لزوم همكاري و كمك به آن با ايشان صحبت كردم. آقاي بهشتي مي‌گفت كه قصد من فعاليت در زمينه فرهنگي است و فعلاً تمام همّ خود را روي مدرسه دين و دانش در قم گذارده‌ام و الان قصد كار سياسي ندارم. در جريان اين مقالات، متوجه شدم كه در دوران مصدق، بهشتي عضو جبهه ملي اصفهان و فعال بوده است.

مرحوم بهشتي بعدها به همراه مرحوم باهنر و آقاي گلزاده غفوري از طريق آقاي سيد رضا برقعي در زمينه برنامه‌ريزي تحصيلي در وزارت آموزش و پرورش مشغول به كار شدند و به تدوين كتاب‌هاي ديني مدارس پرداختند. در سال‌هاي 46-1342 كه ما در زندان بوديم، ايشان جزوه‌هايي را كه براي معلمين و محصلين آماده مي‌كرد براي ما به زندان مي‌آورد و از ما مي‌خواست با توجه به ايام فراغت در زندان آنها را مطالعه و نظرات خودمان را منعكس كنيم.

اين كار مرحوم بهشتي و باهنر و برقعي، كارهاي ارزنده‌اي بود و آن كتاب‌هاي ديني در ايجاد انديشه‌هاي اسلامي در ميان بچه‌هاي مدارس مؤثر بود. بعد از آن هم كه ايشان چندي را براي امامت جماعت مسجد هامبورگ به آلمان رفت، علاوه بر امامت جماعت مسجد هامبورگ، يك مركز اسلامي هم تأسيس كرد كه در جمع‌آوري و تشكل دانشجويان مسلمان و مبارز در اروپا بسيار مؤثر بود.*