مجله عروة الوثقی ۱۳۵۹

بسم الله الرحمن الرحیم.سابقه آشنایی ما با مرحوم آیت الله طالقانی به حدود سال ۳۹ می‌رسد قبل از آن کم و بیش ایشان را می‌شناختم اما جلسات مشترک و کار مشترکی تا آن موقع نداشتیم. در سال ۳۹ جلسات گفتار ماه در کوچه قائن برادر تشکیل شده بود. در آن موقع من قم بودم، از من دعوت شد که یکی از ۱۲ سخنرانی را به عهده بگیرم و چون مرحوم طالقانی هم در آن‌جا سخنرانی داشتند و در طرح و برنامه‌ریزی این سخنرانی‌ها سخنران‌ها با هم تبادل نظر داشتند با ایشان آشنا شدیم. به دنبال آن جلسات مربوط به بحث پیرامون مرجعیت و روحانیت در تهران شروع شد و باز من از قم برای شرکت در این بحث دعوت شدم. در این جلسات هفتگی مرحوم طالقانی هم شرکت داشتند و این دیدارها برای شناسایی ما به ما کمک زیادی می‌کرد. ایشان را عالمی خوش قریحه ، روشن بین ، عاشق گسترش اسلام در میان نسل جوان و جذب در درس خوانده‌ها و تحصیل کرده‌ها به ایدئولوژی اسلامی و به اسلام ایدئولوژی و نظام عقیده و عمل یافتم . آزاده و مبارز . از آن پس در دیدارهایی که با ایشان قم یا تهران داشتم احساس نزدیکی و علاقه بیشتر به ایشان می‌کردم تا جریان سال ۴۱و نهضت اسلامی به رهبری امام و شرکت فعال و خلاق روحانیت. پیش آمدن حوادثی چند، یکی پس از دیگری و سرانجام به زندان افتادن این عالم مجاهد پرتوان و محاکمات ایشان و آقای مهندس بازرگان و آقای دکتر صحابی و دوستان دیگر.در جریان محاکمات شرکت می‌کردم و از برخورد پرایمان ایشان و دوستان دیگر خاطرات خوشی دارم. در سال ۴۹ که پس از ۵ سال فعالیت اسلامی در هامبورگ به تهران بازگشتم،با مرحوم آیت الله طالقانی مکرر دیدار و گفتگو داشتیم و پیوندها عمیق‌تر و اساسی‌تر شد، از آن سال تا سال ۵۷ ایشان مکرر به زندان یا تبعید برده شدند. و هر باراین زندان‌ها و تبعیدها به ایشان فرصت می‌داد که در تهران باشند. به مناسبت‌های مختلف با ایشان دیدارها و انس‌ها داشتم. مرحوم آیت الله طالقانی از دید من عالمی روشن بین ، تشنه شناخت حقیقت، مجاهدی پرتوان در راه حق و دارای نقشی بسیار موثر در جذب نیروهای جوان و گریزپای به سوی اسلام و انقلاب اسلامی بودند . در اوج انقلاب از ایشان نیز دعوت شد که در شورای انقلاب شرکت کنند و مدتی به عنوان رئیس شورای انقلاب در فعالیت‌های این شورا نقش موثری داشتند. با جلسات متعددی که در هر هفته برای شورای انقلاب داشتیم بحث‌های خلاقی که در آنجا صورت از این جلسات خاطرات بسیار دارم. در برخورد آرا و افکاری که در شورای انقلاب پیش می‌آمد مرحوم آیت الله طالقانی گاهی جهت‌گیری‌های خاص خودشان را داشتند. از خاطره‌های جالب دوران شورای انقلاب خاطره سفری است که با ایشان به کردستان در اول فروردین ۵۸ داشتیم یعنی ۳۷ روز پس از پیروزی انقلاب. در این سفر مرحوم آیت الله طالقانی را با خصلت‌های گوناگون می‌دیدم شیفته طبیعت و زندگی در طبیعت و شیفته انسانیت و خدمت به انسان‌ها و شیفته اسلام به عنوان یک مکتب و این روحیه را در نوشته‌ها و سخنرانی‌ها و ساخته‌های دیگر این مجاهد پر ارج و سازنده به خوبی می‌توان یافت. یاد آن عالم سخت کوش و مجاهد پرتوان و مربی پر اثر زنده و خاطره‌اش الهام بخش و سازنده و جاودان باد.